O samotności

Witam serdecznie!

Poniższy utwór napisałam jakiś czas temu, gdy wracałam do domu wieczorem. Niesamowite, jak czasem człowiek może odczuć samotność w busie, tramwaju, bądź innym środku transportu, nawet jeśli wokół siedzą inni ludzie...

rada od bliźniego

tak samotnyś i osłabiony

brak energii siły i wiary w siebie

nie dostrzegasz piękna

i możliwości dawanych przez świat

- samotność założyła klapki na twoje oczy

wmawiając im zmęczenie materiału

proszę zdejmij je

odważnie patrz - nie jesteś sam.

pamiętaj o tym gdy znów stracisz czujność

i iluzje zaczną mącić

zbudź się i nie słuchaj kołysanki samotności

w obliczu sieci utkanej przez samotność

z niedobrych słów - otwórz się

powiedz choć słowo

niech uśmiech rozjaśni Twą twarz znużoną

nie chcę byś zabłądził w tym śnie

I to by było na tyle. 

Miłego Dnia!

♪ Eva Cassidy - True Colors

PS. - Tak przy okazji, po prawej stronie bloga znalazła się ankieta. Powód jej pojawienia się oznacza chęć dalszego rozwoju (w sumie, to także eksperyment, bo nigdy wcześniej nie zamieszczałam tu ankiety). Interesuje mnie, które z tych form poetyckich udają mi się najlepiej. Natomiast te z najmniejszą ilością głosów będą znaczyły prawdopodobnie coś w stylu: "musisz nad tym popracować".

Edycja postu: 17 IV 2024.

haiku o bratku

Witam serdecznie!

Jeszcze jeden stary utwór. Haiku sprzed trzech lat w wydaniu poprawionym.



bratek utrzymał 
ciężar kropli burzowej 
- siła wewnętrzna

Bratka sfotografowałam w 2017 r.

Miłego Dnia!

Edycja postu: 17 IV 2024.

nadzieja feniksa

Witam serdecznie!

Niedawno odgrzebałam stary wiersz o feniksie. Jednakże nie mogłam się powstrzymać od wprowadzenia kilku znaczących poprawek. Dodatkowo postanowiłam go zilustrować. 

Zapraszam do zapoznania się z nim! 

nadzieja feniksa

feniks przefrunął 

pióra swoje ogniste w locie pogubił 

lecz nie upadły na ziemię

- na tle zachodzącego słońca 

rozchodzą się gdzieś wysoko w powietrzu 

gdzie człowiek nie sięgnie

feniks widział zachód słońca 

wypalając się ze smutku
i poleciał wprost ku niemu 

wciąż jednak mając nadzieję 

na odrodzenie

ku nowemu życiu mknął 

by narodzić się w promieniach 

nowego dnia

nadzieja feniksa, pastel na papierze, 21 x 14,9 cm.

Miłego Dnia!

Post edytowano: 17 IV 2024.

w haiku mym_macierzyństwa wątek_Picasso

Witam serdecznie!

     Od jakiegoś już czasu piszę wiersze na podstawie wybranych dzieł poszczególnych artystów. Tym razem wybór padł na hiszpańskiego malarza Pabla Picassa (1881-1973). Postanowiłam napisać haiku na podstawie opisu i analizy poniższego dzieła, które przedstawia intymną chwilę między matką a dzieckiem. 

     

Wybrany obraz:

Pablo Picasso, Matka i dziecko, 1922, olej na płótnie, 100,3 x 81,4 cm, Baltimore Museum of Art, USA.

Haiku, które powstało na bazie tego obrazu:

ciepły gest matki

czyni dziecko szczęśliwym

- bezpieczny dom

W drugiej dekadzie XX wieku Picasso poznał i poślubił rosyjską baletnicę Olgę Khokhlovą. Z ich związku narodził się syn Paul. Być może to właśnie ją sportretował artysta. Jednakże Olga była osobą o surowym i nerwowym usposobieniu, a w latach dwudziestych malarz był zafascynowany jeszcze jedną kobietą. Nazywała się Sara Murphy i była ciepłą i spokojną matką. Prawdopodobnym jest to, że Picasso połączył cechy obu kobiet, by ukazać swoje wyobrażenie macierzyństwa.

Następny będzie sonet na podstawie jednego z obrazów artysty o imieniu Carlo Carrà.

MIŁEGO DNIA!

Edytowano: 17 IV 2024.