Witam serdecznie!
hito wa mikake ni yoranu mono
czasem w jednym miejscu i czasie
zupełnie przypadkowo
zderzają się ze sobą ludzie
o różnych charakterach
i motywacjach
może jednak nie ma w tym
żadnego przypadku
gdy prawda wychodzi na jaw
okazuje się że wszystkich zebranych
łączy coś więcej i wówczas
najbardziej przerażające są
ludzkie czyny i wybory
tak naprawdę
nic nie dzieje się bez przyczyny
okrucieństwo i nienawiść ludzi
obudziły potwory których nikt nie powstrzymał
a wyrządzone szkody nie zostały naprawione
i spoglądali potem w lustro lecz widzieli tylko wstyd
i coraz dalej uciekali przed prawdą
bo najtrudniej było im pojąć
że unikali konfrontacji z samymi sobą
Utwór ten został zainspirowany niezwykłym anime, pt.: Mononoke (nie należy mylić z Księżniczką Mononoke). Niedawno obejrzałam je sobie raz jeszcze i... zainspirowałam się po raz kolejny. Tytuł owego wiersza to jest jedno z pierwszych japońskich porzekadeł, jakie dane było mi poznać, a oznacza: "Jeśli chodzi o ludzi, pozory mylą".
hito wa mikake ni yoranu mono
czasem w jednym miejscu i czasie
zupełnie przypadkowo
zderzają się ze sobą ludzie
o różnych charakterach
i motywacjach
może jednak nie ma w tym
żadnego przypadku
gdy prawda wychodzi na jaw
okazuje się że wszystkich zebranych
łączy coś więcej i wówczas
najbardziej przerażające są
ludzkie czyny i wybory
tak naprawdę
nic nie dzieje się bez przyczyny
okrucieństwo i nienawiść ludzi
obudziły potwory których nikt nie powstrzymał
a wyrządzone szkody nie zostały naprawione
i spoglądali potem w lustro lecz widzieli tylko wstyd
i coraz dalej uciekali przed prawdą
bo najtrudniej było im pojąć
że unikali konfrontacji z samymi sobą
Podoba mi się ten utwór...
OdpowiedzUsuńNaprawdę warty zapamiętanie i przemyślenia :)
Pozdrawiam
Prince Of Pain
www.dreaminthedarkness.wordpress.com
Ciekawa inspiracja. Mnie jak na razie inspirują w jakiejś mierze obrazy wszelkie, choć przyznam od razu, że najmocniej chyba z nurtu nazywanego realizmem magicznym.
OdpowiedzUsuńSzczególnie zakończenie jest moim zdaniem celne, w takich przypadkach zdarzają się ucieczki przed sobą samym właśnie. Nie wiem do końca czemu ale skojarzyła mi się ta sytuacja z II wojną światową. Wtedy te wszystkie potwory z ludzkich dusz i serc eksplodowały właściwie najmocniej.
Dzięki za uznanie dla moich wierszy. :) Z tym Charonem to już chyba drugi raz coś wymyślam. Wydaje mi się, że w sumie może nie jest on taki zły, chociaż podobno na obrazie Boscha lub fresku Michała Anioła ten przewoźnik bije wiosłem po głowie zmarłych. Dziwny pomysł, chociaż z drugiej strony może zasłużyli sobie na coś takiego. :D
Właśnie ten drugi wiersz to efekt inspirowania się obrazami. Odkryłem taką Wikipedię z obrazami, WikiArt się nazywa chyba, pełno w niej inspiracji moim zdaniem. :)
Pozdrawiam!