Chwila przerwy na podpatrywanie lilaków

 Witam Serdecznie!

Główną inspiracją do powstania niniejszego utworu był pewien lilak pospolity, na którego miło mi się patrzy - szczególnie w maju.

      Do tego jeszcze dołożyły się rozmyślania nad japońską koncepcją ma (jap. 間- przestrzeń, odstęp). Donna Canning w swoim artykule opisała ma jako "podstawowe czas i przestrzeń, w których życie musi dojrzeć." Ja sama najprawdopodobniej nie znałabym tego pojęcia, gdyby nie filmy studia Ghibli. Tam, bowiem znakomicie zostały uchwycone te chwile, w których bohaterowie wycofują się z zawrotnego tempa akcji, by w milczeniu przemyśleć ważne dla nich kwestie. I my, jako widzowie, również zyskujemy szansę na złapanie oddechu wraz z tymi bohaterami.

      

Lilak pospolity.

sekretny ogród

po błękitnym niebie przepływają cicho obłoki 

wiatr potrząsa burzą delikatnych kwiatów lilaku

strząsając jego liliowe płateczki na ziemię 

w majowym słońcu smukłe drzewo pokazuje swoje piękno 

nasycając przy tym słodyczą nostalgii 

nozdrza każdego 

kto ośmieli się przy nim przystanąć 

ten upojny zapach uchyla bramę do sekretnego ogrodu  

gdzie wiele zdążyło rozkwitnąć pomysłów 

gdzie rozległe pole niezapominajek hipnotyzuje swoim błękitem 

przywołując coś odległego i minionego

to miejsce - niedostępne nikomu innemu 

wprawia w tęsknotę za nieznanym 

podsyconą domysłami i szczątkową wiedzą

tu czas płynie inaczej

tu podróż zdaje się trwać i trwać i - 

dzień dobry - zawołał ktoś 

przerywając ciszę w lilakowym cieniu 

odrywając od nostalgicznej woni  

pora już pora 

odwrócić wzrok od liliowych kwiatów

Miłego Dnia! 🌼

Post edytowany: 4 XII 2024.