Spotkanie ze sztuką, a w nim Jarosław Kozłowski i sonet

 Witam Serdecznie!

Pod koniec tego roku chcę zaprosić Was na kolejne spotkanie ze sztuką. Tym razem to praca polskiego artysty Jarosława Kozłowskiego (ur. 1945 w Śremie) zachęciła mnie do skomponowania sonetu.

Jarosław Kozłowski studiował na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (obecnie: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) w latach 1963-9. W czasie studiów początkowo skupiał się na malarstwie, lecz potem zwrócił się ku rysunkowi. W 1967 zaczął pracować na uczelni. W latach 70. Kozłowski wystawiał prace o charakterze lingwistycznym i performatywnym. Wraz z Andrzejem Kostołowskim artysta założył manifest NET i rozesłali go do ponad 300 artystów oraz teoretyków sztuki z całego świata (manifest dot. nieformalnych metod i środków obiegu idei artystycznych). W latach 1972-89 prowadził Galerię Akumulatory 2 w Poznaniu. W latach 80. Kozłowski rozpracowywał różne mity funkcjonujące w sztuce (efekt jego działań odbił się w serii prac Mitologie sztuki).

Działalność artystyczna Jarosława Kozłowskiego jest wpisywana w nurt sztuki konceptualnej. Kozłowski ucieka się do rozmaitych środków, jakie oferuje sztuka, by tworzyć swoje instalacje, książki, obiekty czy performance. Wśród tych środków są rysunek, fotografia czy gotowe przedmioty. Poprzez rozmaite działania artystyczne bada granice między obiektem a pomysłem. W procesie, jakim jest sztuka, artysta przygląda się interakcji, jaka zachodzi między obiektami, a także stara się odkrywać nowe sensy pojęć czy przedmiotów.

Spośród dzieł Jarosława Kozłowskiego mój wybór padł na:

Jarosław Kozłowski, bez tytułu (seria: Miękkie zabezpieczenie), technika mieszana, 2000, Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK.

taniec śnieżynki

 Witam Serdecznie!

Poniższy wiersz stanowi luźną refleksję nt. płatków śniegu.

Zachęcam do zapoznania się z nim!

taniec śnieżynki

zimową nocą spływa z nieba

śnieżynka samotna

tańcząc w powietrzu z niebywałą gracją

wdzięczne piruety śnieżnej baletnicy

obserwuje ziemia

gotowa na nadejście jej śnieżnych sióstr

one wspólnie okryją świat białą kołdrą

taki ma być efekt tego śnieżnego baletu

a śnieżynka zatraca się w tańcu coraz bardziej

marząc przy tym by dotknąć ziemskiego padołu

jak najszybciej

by jak najdłużej cieszyć się tą chwilą

która rozpłynie się w promieniach słonecznych

❄

Drodzy czytelnicy,

życzę Wam zdrowych, spokojnych

i wesołych Świąt Bożego Narodzenia!

🎄

Wiersz o anamorfozie

 Witam Serdecznie!

Główną inspiracją dla dzisiejszego wiersza była anamorfoza (gr. przekształcenie). W malarstwie tym słowem określa się zamierzone zniekształcenie obrazu. Jego prawdziwy kształt można odkryć za pomocą takich przyrządów, jak lustro. Można też popatrzeć na niego pod odpowiednim kątem, stojąc w odpowiednim miejscu.

Jeden z najbardziej znanych przykładów anamorfozy można znaleźć na obrazie Hansa Holbeina Młodszego, pt. Ambasadorzy z ok. 1533 r.

anamorfoza

to bardzo śmiałe z twojej strony założyć 

że to co widzisz jest oczywiste

rzucam ci wyzwanie drogi widzu

lecz nie podam wszystkiego na tacy

Limeryk, a w nim komety i syreny z obrazu Dorothei Tanning

Witam Serdecznie!

Dziś zapraszam na kolejne spotkanie ze sztuką. Tym razem do ułożenia limeryku zmotywowało mnie dzieło Dorothei Tanning (1910, Galesburg - 2012, Manhattan), amerykańskiej malarki, rzeźbiarki i pisarki.

   Urodzona w rodzinie szwedzkich emigrantów Dorothea Tanning już od dziecka wykazywała talent artystyczny. Próbowała swoich sił na dwóch uczelniach (Knox College, 1928; the Chicago Academy of Art, 1930), ale szybko porzuciła studia na rzecz samodzielnej edukacji. Po przeprowadzce do Nowego Jorku podejmowała się rozmaitych zleceń ilustratorskich. W 1936 r. w Museum of Modern Art Alfred H. Barr Jr. zorganizował wystawę, pt. Fantastic Art, Dada, Surrealism, którą Tanning miała okazję zwiedzić. Wówczas pojęła, że surrealizm to coś dla niej, bo oferuje artystom nieograniczone możliwości w tworzeniu. Zafascynowana Tanning udała się w 1939 r. do Paryża, by poznać surrealistów. Jednak to się nie udało, bo wybuchła wojna i musiała wrócić. Tak się jednak złożyło, że wielu artystów europejskich przeprowadziło się do USA. 

Na początku lat 40. XX w. Dorothea Tanning znalazła się w gronie artystek, których dzieła miały tworzyć wystawę the Exhibition of 31 Women w nowojorskiej galerii Peggy Guggenheim "the Art of This Century Gallery" (wystawa odbyła się w 1943 r.). Z tego powodu pracownię Tanning odwiedził Max Ernst, który wtedy był mężem Guggenheim i pomagał przy wystawie. Ernst mocno zachwycił się obrazem, nad którym pracowała Tanning, a był to obraz, pt. Urodziny. To spotkanie doprowadziło do tego, że tych dwoje wkrótce się w sobie zakochało i w 1946 r. wzięli ślub.

W latach 40. i 50. tworzyła obrazy, w których wyraźnie odbił się wpływ surrealizmu. Do ułożenia limeryku wybrałam jeden z nich.

→ Dorothea Tanning, Prawda o Kometach, 1945, olej na płótnie, 61 x 61 cm, Crystal Bridges Museum of American Art, Bentonville (Arkansas). ←

Zapraszam do zapoznania się z limerykiem!