końcówka roku z "niewidzialną"

Witam serdecznie!

Po pierwsze - przepraszam za to, że długo nic nie pisałam, nawet w święta. Tyle różnorodnych rzeczy się wydarzyło po drodze, że nie potrafiłam znaleźć czasu na blogowanie. Po drugie - postanowiłam zawiesić na czas nieokreślony cykl spotkanie ze sztuką. 

Poza tym, a właściwie przede wszystkim - życzę Wam Szczęśliwego Nowego Roku 2018 - aby nie zabrakło wam zdrowia, uśmiechu, siły i cierpliwości w codziennych trudach! I tak w tym ostatnim dniu roku 2017 pozostawiam was z utworzonym naprędce utworem. 

Serdecznie Pozdrawiam!

niewidzialna

ona siebie już nie umie dostrzec

idzie ulicą jak niewidzialna

to znaczy jej ubranie chyba widać

ale rysy twarzy włosy a przede wszystkim

zwierciadła duszy pozostają zagadką

skoro tak 

to czemu on - uliczny artysta - ją zaczepia 

czy to ubranie zdradziło jej istnienie

co on jej pokazuje na tym papierze

kim jest dziewczyna którą narysował

dlaczego on się tak uśmiecha

gdy mówi

że podobają mu się jej długie jasne włosy 

ornament piegów na twarzy 

spory nos oraz szare oczy 

tak jasne że aż białe

i jakoś potem gdy on odchodzi

a ona w dłoni ściska jego rysunek 

coraz bardziej wilgotniejący 

nareszcie się uśmiecha

i po raz pierwszy 

od wielu długich lat

odetchnęła z ulgą

istnieje

Edycja postu: 17 IV 2024.